90-იან წლებში დაწყებული ისტორია ინდური ფილმის ფინალით

90-იანმა წლებმა საქართველოს ბევრი მოუშუშებელი იარა დაუტოვა. ომი სამაჩაბლოსა და აფხაზეთში, ძმათამკვლელი ომი თბილისში, ბანდების, შეიარაღებული ფორმირებებისა თუ საძმოების თარეში... ამას გარდა, არცთუ იშვიათი იყო გაუპატიურების შემთხვევები. ღამით, ქუჩაში მარტო გასვლა სახიფათო გახლდათ. შეიარაღებული ან ნარკოტიკული თრობის ქვეშ მყოფი პირები გოგონებს პირდაპირ ქუჩიდან იტაცებდნენ, აუპატიურებდნენ და მერე, ლამის გაქანებული მანქანებიდან ყრიდნენ. ეს არ იყო ერთეული შემთხვევა და არაერთი მათგანი დაორსულდა კიდეც. ვიღაცამ აბორტი გაიკეთა, ვიღაცამ შვილი გააჩინა, ვიღაცამ...

რუსთავის ერთ-ერთ კორპუსში, ქალმა მეზობლის ღია კარი შენიშნა, შევიდა და მეზობელი სამზარეულოს იატაკზე თაგახეთქილი ნახა. მაშინვე სასწრაფო გამოიძახა, მერე პოლიციაშიც დარეკა და შეეცადა, პირველადი დახმარება თავად აღმოეჩინა, თუმცა მხოლოდ ის მოახერხა, რომ ჭრილობაზე მარლა დაადო, მეტი ვერ გაბედა, ეგებ, განძრევა არ შეიძლებაო. ექიმები მალე მივიდნენ, პოლიციასაც კი დაასწრეს და ქალი საავადმყოფოში გადაიყვანეს. მეზობელმა ძალოვნებს ბევრი ვერაფერი უთხრა, არც ხმაური გამიგონია, არც სხვა რამ, უბრალოდ, დილით კარზე ზარის ხმა იყო, საჭვრეტში გავიხედე და დავინახე, ვიღაც ქალი იდგა კართან, აღარ დავინტერესებულვარ, რადგან ჩემი მეზობელი მარტოხელაა, კაცი რომ ყოფილიყო, ეგებ, კარგად შემეთვალიერებინა, მაგრამ ქალმა ინტერესი დამიკარგაო. მერე... მერე, გარეთ ნაგვის გადასაყრელად გავიდა, კარი შეღებული დახვდა, მეზობელს დაუძახა, რომ არ გააგონა, შევიდა და ეს სურათი დახვდა. ერთადერთი მოწმე ამბობდა, გამიჭირდება, მაგრამ ძალიან დიდია იმის შანსი, რომ სტუმარი ქალი ვიცნოო.  სტატია სრულად იხილეთ აქ